Praca ukazuje problemy zapowiedziane w tytule na szerokim tle historii narodu i przemian literatury, przybliża nam kulturę czeską i unaocznia jej związki z innymi kręgami kulturowymi. Przykłady, jakimi się posługuje, to nie tylko dzieła bliskie kulturze czeskiej, ale utwory obecne w tradycji światowej i polskiej. Autor w logicznym chronologicznym ciągu rysuje dzieje narodu i kultury tak, jak utrwaliła je legenda i sztuka, wydobywa spod warstwy legendowej i anegdotycznej prawdę historyczną o istotnych wydarzeniach i wybitnych postaciach praskich, od zamierzchłych dziejów narodu czeskiego prowadzi nas poprzez wieki aż do czasów współczesnych.

Krejčí operuje nie tylko wiedzą historyka literatury, ale i historyka kultury, opiera się na bogatym materiale źródłowym, lecz jego styl jest eseistyczny, łatwy w czytaniu.

Przed oczyma czytelnika przesuwają się waleczny ślepy król Jan Luksemburski, wódz husytów Jan Žižka, panowie czescy straceni na Rynku Staromiejskim, kamienne rzeźby świętych z Mostu Karola oprzędzione legendą, magowie, wróżbici i alchemicy, którymi otaczał się cesarz Rudolf, praskie upiory z podań i legend, literacki i bywalcy słynnych kawiarni, wszystkie postacie fikcyjne i autentyczne, które do dziś przetrwały w historii i legendzie Złotej Pragi.

[tekst z obwoluty]

[PIW, 1974]