Dwa tajemne zakony - chrześcijańskich templariuszy i muzułmańskich (szyickich) asasynów zbliżyły do siebie trwające w latach 1099-1291 wyprawy krzyżowe.

Według autora współistnienie tych dwóch bractw w Ziemi Świętej doprowadziło do przekształcenia templariuszy z "prywatnej armii papieża" w stowarzyszenie o charakterze okultystycznym, asasyni zaś przejęli wiele elementów z ich ideologii oraz doktryny. Prowadzili oni, podobnie jak templariusze, działalność polityczną i militarną, m.in. słynęli z mordowania przywódców wrogich sobie państw.

Oba zakony okrutnie prześladowano, pomimo to oba przetrwały. Uratowani od stosów templariusze przenieśli przejęte od asasynów tajemne nauki ezoteryczne Wschodu na europejski grunt okultystyczny, co doprowadziło do powstania ruchu różokrzyżowców i wolnomularstwa. Spadkobiercy tradycji asasynów przeistoczyli się w XIX i XX wieku w pacyfistyczną i charytatywną sektę muzułmańską.

Autor przedstawia nie tylko fragment dziejów dwóch potężnych monoteistycznych religii, ale również wielką wędrówką i wzajemne przenikanie idei oraz następstwa tego procesu.

[Bellona, 2007]