Obiecuję sobie od dawna już popisać o psich (niebeletrystycznych) książkach, a wciąż nie mogę się za to zabrać. Żeby się zmotywować, umieszczam trzy pierwsze już notki. Będzie ich więcej. Kiedyś. :-)

---

”Do serca przytul psa” Dorota Sumińska

Wszyscy znamy Dorotę Sumińską z programów telewizyjnych poświęconych zwierzakom, z rozmaitych porad weterynaryjnych, ale też ze wskazówek ułatwiających współżycie ze zwierzętami w domu, umacniających więź z nimi. Pani Dorota (pozwalam sobie tak o niej mówić, ponieważ – jako niepoprawny zwierzakolub – inaczej nie umiem o niej myśleć) opowiada tak pięknie, z ciepłem i miłością, że te emocje udzielają się widzowi, nawet takiemu, który nigdy nie dzielił mieszkania z psem ani nawet papużką falistą czy białą myszką. Dokładnie tak samo jest z tą książką!

„Do serca przytul psa” to jednak nie książkowy odpowiednik telewizyjnych programów. To coś zupełnie innego. To wspomnienia – o psich przyjaciołach, z którymi los związał panią Dorotę. Wspomnienia o psach, które mogą całkowicie odmienić życie człowieka, i od których można się wiele nauczyć, np. jak połknąć szczękę wuja albo jak wykraść smakołyk z torebki, nie naruszając jej samej. Przeczytamy tu nawet o wilkach i o Gryfie, pointerze, który jednego z nich wychował. Będziemy się śmiać, bo książce nie brakuje humoru, i będziemy płakać, wzruszając się. Psy pani Doroty staną się trochę naszymi własnymi.

To książka dla tych, którzy kochają „dotyk ciepłego psiego języka i zapach psiej sierści”, nawet po deszczu. Dla tych, którzy nie wyobrażają sobie życia bez braci mniejszych. Dla niepoprawnych psiarzy i dla tych, którzy marzą o psie. Dla tych, dla których pies jest nieodłącznym towarzyszem, przyjacielem, kompanem. Sándor Márai pół wieku temu w „Księdze ziół” mówił „nie wstydźcie się miłości do zwierząt” – ta książka jest dla tych, którzy się nie wstydzą. Usiądźmy więc sobie z książką w ręce, z psem wciskającym mordkę pod pachę, i czytajmy.


”Trudne tematy” Dorota Sumińska

Tytuł tej książki znakomicie oddaje jej zawartość. W swojej najnowszej książce Dorota Sumińska porusza naprawdę trudne tematy. Przełamuje tabu, obala mity, uświadamia właścicielom zwierzaków, jak często robią swoim podopiecznym krzywdę „z miłości”. Bo to przecież ze źle pojętej miłości napełniamy miski „superzdrowym” pokarmem, faszerujemy nasze psy sterydami, albo przedłużamy ich agonię, za wszelką cenę starając się utrzymać zwierzaka przy życiu, bo MY nie chcemy, żeby odszedł.

Autorka w bardzo przystępny sposób tłumaczy zawiłości zoologii i biologii. Opowiada o tym, czym jest odporność i co mają z nią wspólnego szczepionki; o tym, jakie warunki muszą zostać bezwzględnie spełnione, żeby zarazić się od zwierzaka wścieklizną (czy wiedzieliście, jakie to trudne?), toksoplazmozą, tasiemcem; odpowiada na pytanie, czy alergiom na pewno winne są nasze domowe zwierzęta itd. W tej niewielkiej książeczce znajdziemy też rozdział poświęcony stresowi u naszych zwierząt oraz siedem przykazań dla właściciela psa.

Poruszonych tematów jest wiele, dla mnie jednak najważniejsze w tej książce było przypomnienie, że pies żyje tu i teraz i to właśnie TU i TERAZ ma być mu dobrze. Bo pies nie czeka, aż córka zda maturę, aż spłacimy kredyt, aż syn pójdzie na swoje. On żyje tu i teraz i to od nas zależy, jakie będzie to jego „tu i teraz”. Nie możemy zapomnieć, że miłością nie jest przedłużanie agonii cierpiącemu psu. Czasami z miłości musimy pozwolić mu odejść.

Ta książeczka to taki „hymn pochwalny dla praw natury”. Nie dajmy się złapać w pułapki cywilizacyjne. Kochajmy zwierzęta mądrze.


”Posłuszeństwo na co dzień” – Inki Sjösten

To niewielka książeczka, ale bardzo przydatna w tworzeniu dobrej więzi z psem. Sjösten wychodzi z założenia, że posłuszny pies to szczęśliwy pies, więc wszystko zależy od tego, na ile uda nam się zdobyć sympatię psa. Czytelnik dostaje praktyczne przykłady zabaw z psem pogłębiające więź między właścicielem i czworonogiem oraz zestaw konkretnych ćwiczeń, dokładnie opisanych (zawierających nawet timing!) i na ogół też rozrysowanych. Ta skrupulatna dokładność jest bardzo ważna – bo pies nie popełnia błędów, to my, właściciele, trenerzy, partnerzy psów popełniamy błędy. Jeśli pies nas nie słucha, to nasza wina. „Jeśli chcesz widzieć poprawę, musisz poprawić sposób szkolenia twojego psa” – przekonuje nas autorka. Za złym zachowaniem psa na ogół kryje się jakaś przyczyna – jeśli sobie nie radzimy, szukajmy pomocy!

Naszym zadaniem jako właścicieli jest kontrolować zachowanie psa, a nie samego psa. To my decydujemy, co dozwolone, a co zakazane. Sjösten proponuje nam naukę metodą pozytywnych wzmocnień, zamiast krzyków, łajań, karania psa, agresji. Pies jest naszym partnerem – w książce nie znajdziemy słowa „tresować” traktującego psa jak automat reagujący bez emocji, za każdym razem tak samo i po pierwszej komendzie.

Na końcu każdego rozdziału znajdziemy krótkie podsumowanie w punktach, a na końcu książki – program nauki i doskonalenia posłuszeństwa na co dzień. Na płycie DVD dołączonej do książki możemy też zobaczyć to wszystko, o czym była mowa. To wszystko sprawia, że nawet niedoświadczony trener może się nauczyć, jak uczyć własnego psa i jak sprawić, żeby ta nauka była dla psa zabawą. Bardzo polecam!


"Aria, do mnie!" Jacek Gałuszka

Jedną z najważniejszych umiejętności dobrze ułożonego psa jest przychodzenie na zawołanie. Jest to też umiejętność, która może zapobiec trudnym sytuacjom, a w przypadkach skrajnych uratować życie psu. Jednocześnie na brak tej umiejętności najczęściej narzekają właściciele czworonogów. W tej niewielkiej książeczce Jacek Gałuszka uczy, jak wpoić psu tę umiejętność, i robi to przystępnym językiem, zrozumiałym przede wszystkim dla laików – to głównie dla nich właśnie jest ta książka.

Jacek Gałuszka jest zwolennikiem pozytywnego szkolenia, czyli raczej marchewki niż kija. Współpracował z wrocławską szkołą „Artemis” i z moją znajomą ulubioną trenerką – to właśnie jest dla mnie gwarancja jakości i znak, że mogę autorowi zaufać.

„Aria, do mnie” to pierwsza książeczka w serii, w której Jacek Gałuszka zaprezentuje poszczególne komendy. Skuteczna nauka przywoływania już przynosi efekty u moich czworonogów. :-)