Kolonializm to zjawisko, które trudno ocenić inaczej, niż negatywnie. Wypowiadać się o nim powinni ci, którzy widzieli je na własne oczy i odczuli jego działanie. To ich obowiązek wobec nas wszystkich, którym trudno pojąć, jak jeden człowiek może gardzić innym tylko dlatego, że ten ma odmienny kolor skóry, oczu itd... Z tego obowiązku doskonale wywiązuje się Doris Lessing.
Autorka młodość spędziła w Afryce Południowej i o ludziach stamtąd są opowiadania zawarte w tomie "Mrowisko".
Lessing opowiada o ludziach, którzy tak bardzo różnią się od siebie mentalnością, poziomem rozumienia świata, zwyczajami, wszystkim, że nie sposób powiedzieć, co ich łączy. Otóż Lessing podpowiada, że łączy ich miejsce, w którym się znaleźli. Czarni, bo żyli tam od lat ich przodkowie, biali, bo uzurpowali sobie prawo do bycia panami tej ziemi i ludzi. Afryka miejsce podboju i misji białych ludzi. Doris Lessing pokazuje, jak nieprzystawalne są te dwa światy. Nawet bardzo dobre chęci Mariny, Angielki, która wraz z mężem przybyła do Rodezji Południowej w poszukiwaniu miejsca do życia, nie sprawiły, że jej czarny służący Charlie zaczął żyć na sposób białego człowieka. Lessing pokazuje, iż ingerencja w życie Czarnych przynosi odwrotny, do zamierzonego, skutek.
Opowiadania czyta się znakomicie, ta książka Lessing naprawdę warta jest przeczytania, choćby ze względu na walory poznawcze