Tłumacz słowa na obraz filmowy zawsze jest w jakimś sensie zdrajcą, bo dla walorów literackich znaleźć musi odpowiednik, który nie jest czymś tożsamym. Odpowiednik w innym materiale. Buduje więc artystyczny byt równoległy, często ograniczając się tylko do fabularnego planu, do strzępów dialogu, do generalnej wymowy. Uchwycenie tego połączenia, to nie tylko poznanie jednej z interpretacji, ale może i przede wszystkim początek do samodzielnych prób przeniesienia tekstu na obraz, własnej interpretacji, choćby tylko w wyobraźni.

[Martel, 2005]