Długa zimna noc na morzu. Sześciu mężczyzn w rybackiej łódce. Czekają. Nad wodą unosi się śpiew sternika. Dziki, pierwotny. Ale ani on, ani poezja Miltona nie uratują Bárðura. Bárður nie zabrał ze sobą tego, co najważniejsze. Chciał nauczyć się jeszcze kilku wersów z "Raju utraconego" i przez to w pośpiechu zapomniał skafandra. Nie przeżyje burzy na morzu. Śnieg, mróz i północny wiatr są silniejsze niż słowa. Długa zimna noc w górach. Chłopiec wędruje w głąb lądu. Ciało Bárðura zostało w rybackiej chacie. Chłopiec wie, że już tam nie wróci. Chce mu się spać, ale nie ustaje w marszu. W plecaku niesie "Raj utracony" Miltona. Musi oddać książkę właścicielowi, ślepemu kapitanowi. Wierność słowom jest silniejsza niż śnieg, mróz i północny wiatr.

"Niebo i piekło" to powieść o przyjaźni i walce, o samotności i zagubieniu. Każdy z mieszkańców małej rybackiej wioski dźwiga swój ponury los, swoją zagmatwaną historię, swoje życie, w którym nic nie chce już zmieniać, a które nieuchronnie prowadzi do zguby. Czy pogrążony w żałobie chłopiec, poszukujący wciąż sensu życia i śmierci, zachowa wiarę w siłę słów?


"Książka jak perłopław: pod szorstką skorupą ukrywa się lśniący skarb".
"Der Spiegel"

"Islandczyk w opowiadaniu o prostym życiu zmieścił wszystkie pytania dotyczące sensu istnienia".
"Frankfurter Neue Presse"

"»Niebo i piekło« jest książką poetycką, mroczną, ale nie ponurą".
"Oranienburger Generalanzeiger"

"Stefánsson tworzy obrazy pełne melancholii i cichej radości. Żadne słowo nie jest tu zbędne, każde zostało użyte z rozmysłem".
"Buchkultur"

"Tę książkę trzeba czytać powoli, ponieważ każde zdanie jest wypełnione sensem, jak linijka wiersza".
"Wetzlarer Neue Zeitung"

"Rzecz tak świetnie napisana, że trzeba być z kamienia, żeby się nie wzruszyć".
"Stöð 2"

"Jedna z najważniejszych książek ostatnich lat".
"Fréttablaðið"

[W.A.B., 2011]