Powieść, w której psychologiczne portrety bohaterów zostały naszkicowane przez autorkę z niesamowitą precyzją, przynajmniej do połowy książki. Bo właśnie do połowy mamy w tym przypadku do czynienia z powieścią obyczajową, choć niepozbawioną elementów grozy - czujemy, że coś gdzieś wisi w powietrzu, ale zupełnie nie wiemy ani gdzie, ani co.

Akcja kryminalna rozpoczyna się dokładnie w połowie książki. Do tego czasu napawamy się opisem relacji, jakie panują w specyficznie skonstruowanym trójkącie małżeńskim oraz towarzystwie mimo woli w te relacje wplątanym. Czujemy co prawda niedosyt, bowiem w przypadku niektórych bohaterów brak nam głębi opisu ich psychiki, niemniej jednak nie zapominajmy, że jest to powieść kryminalna, tak więc nie możemy wymagać analiz na miarę Dostojewskiego.

Intryga sensacyjna jest dość standardowa - ktoś ginie, ktoś jest podejrzany, kogoś zapewne powieszą. Co interesujące - jak na Agathę Christie, mało jesteśmy zaskoczeni zakończeniem. Trudno. Rekompensuje nam to świadomość, że oto mieliśmy do czynienia ze skomplikowanymi bohaterami, dla których warto było poświęcić wieczór.