Przedmiotem niniejszej książki są dzieje motywu fotografii w literaturze polskiej od II połowy XIX wieku po czasy najnowsze. Zaprezentowane zostają wyłącznie te utwory, które pokazując fotografię, czynią to w sposób wymagający znajomości zarówno szerszego kontekstu tekstowego (czy intertekstualnego), jak i kulturowego (np. antropologicznego, etycznego, itp.). Temat ten w literaturze polskiej implikuje przynajmniej trzy kwestie. Pierwsza dotyczy pragnienia, dlatego jej realizacja rozgrywa się w obrębie relacji emocjonalnych, jakim towarzyszą utrwalone wizerunki najbliższych. Druga związana jest z epistemologicznym wymiarem zdjęcia, którego percepcja i wizualizacja przynosi bohaterom określoną wiedzę (lub samowiedzę). Trzeci wątek koncentruje się wokół zagadnień temporalnych oraz tanatologicznych (a także eschatologicznych), pokazując, w jaki sposób fotografia dokumentuje zanikanie ludzkiej egzystencji.

Cezary Zalewski - pracuje w Katedrze Teorii Literatury Wydziału Polonistyki UJ. Autor prac z zakresu krytyki mitograficznej ("Powracająca fala. Mityczne konteksty wybranych powieści Bolesława Prusa i Elizy Orzeszkowej", Kraków 2005) oraz intersemiotycznej. Publikował m.in. w "Pamiętniku Literackim", "Przestrzeniach Teorii", "Tekstach Drugich", "Ruchu Literackim".

[Universitas, 2010]