Eric Alfred Havelock (ur. w 1903 r.) uważany jest za jednego z czołowych twórców teorii oralności. Analizował różnorodne środki komunikacji – jego pierwsza znamienita publikacja to "The Lyric Genius of Katullus" z 1939 roku. Po latach studiów naukowych, w 1963 roku, Havelock napisał swą najsławniejszą książkę - "Preface to Plato", dotyczącą skutków rozpowszechnienia się w starożytności pisma alfabetycznego. Wedle koncepcji autora, kultura oralna preferuje zachowawczy przekaz stałych treści kulturowych. Z kolei kultura piśmienna daje szansę na dowolne kształtowanie myślenia krytycznego. Przy takim ujęciu historii kultury kryzys etyczny, jaki nastąpił w antyku w okresie wojny peloponeskiej, można obserwować i badać na przykładzie "wielkiego przejścia" – od mowy do pisma.

Praca Erica Havelocka zyskała wielu zwolenników oraz kontynuatorów, spotkała się też z krytyką ze strony środowisk naukowych. "Muza uczy się pisać" stanowi podsumowanie trzydziestu lat analizy zagadnienia problemu oralności oraz piśmienności w antycznej Grecji. Dzieło ukazało się tuż przed śmiercią autora, w 1988 roku. Kompozycję tej rozprawy naukowo–eseistycznej budują dwa filary: pierwszy jest refleksją na temat własnej twórczości (podsumowaniem dokonanym przez Havelocka, dotyczącym jego własnych odkryć i koncepcji), drugi to próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, jak we współczesnej humanistyce funkcjonuje relacja oralność – piśmienność.