Głównym bohaterem powieści Doroty Masłowskiej jest bez wątpienia język, dość oryginalny, ordynarny i ciekawy przez to. Autorce udał się eksperyment, zabawa z językiem, głównie ze względu na humor, dzięki któremu parę razy na mojej twarzy pojawił się uśmiech.

Liczne wulgaryzmy nie zniechęciły mnie do książki, jednak czasami miałem wrażenie, że utwór ten jest przeznaczony tylko dla skejtów i dresów.

Mimo wszystko jednak mam nadzieję, że Masłowska napisze jeszcze niejedną książkę, a jej znakiem rozpoznawczym nie będą słowa brzydkie i plugawe.