Buszując ostatnio w gąszczu półek mojej ulubionej biblioteki, przez szczęśliwy przypadek natrafiłem na regał z prozą francuską. Przejrzałem książki z tej półki i mój wybór padł na "Hotel Palace" Rolanda Topora. Do wybrania tej właśnie książki skusił mnie opis umieszczony na okładce*. Przyrównuje on "Hotel Palace" do kultowego "Rejsu" Marka Piwowskiego. Postanowiłem sprawdzić tę śmiałą tezę!

Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy w trakcie zagłębiania się w lekturze, jest dosyć spore nadużycie wydawców książki. Tak naprawdę mniej niż 1/4 tekstów zamieszczonych w zbiorze "Hotel Palace" jest autorstwa Rolanda Topora. Większa część to teksty innych autorów (których nazwiska umieszczono na okładce małą czcionką), takich jak: Jean-Michel Ribes, Georges Wolinski czy Gébé.

"Hotel Palace" to zapisany w formie literackiej scenariusz popularnego francuskiego serialu humorystycznego (w zasadzie nieznanego w Polsce). Akcja rozgrywa się w najwytworniejszym francuskim hotelu. W hotelu tym wszystko dopięte jest na ostatni guzik. A nawet jeśli nie jest, to i tak goście hotelowi nie mają żadnych szans, żeby to zauważyć.

Teksty są krótkie, czyta się je szybko i przyjemnie, a co najważniejsze - w większości są zabawne. Całość okraszona jest sporą dawką absurdu i pure nonsensu. W trakcie czytania miałem nieodparte wrażenie, że "Hotel Palace" był francuską odpowiedzią na "Latający Cyrk Monty Pythona" - i to odpowiedzią w pełni udaną.

Ogromnie żałuję, że nie było mi nigdy dane zobaczyć "Hotelu Palace" w formie telewizyjnej. Zastanawiałem się, który z tekstów podobał mi się najbardziej i okazało się, że najmocniej zapadł mi w pamięć tekst "Angielskie śniadanie w niebezpieczeństwie albo bekon paniczny". Poza tym świetne są teksty z rozdziału "Labolatorium Palace" (błąd zamierzony!), m.in. o trenowaniu kanapek czy oswajaniu mydełek toaletowych. Polecam wszystkim!


---
* Dot. wydania Wydawnictwa L & L, 2001.



(Recenzja została wcześniej umieszczona w serwisie podaj.net)