Omiótł bar spojrzeniem, nie dostrzegł wszakże nic podejrzanego. Dopiero gdy opuścił wzrok, pod ławką, na której siedział, ujrzał metalową walizeczkę. Pojął wszystko w ułamku sekundy. Poderwał się tak gwałtownie, że przewrócił stolik i kieliszek z wódką. Pędząc w kierunku holu, zawołał do osłupiałej kelnerki:
- Bystro! Dawaj!
Oszołomiona kobieta nie ruszyła się z miejsca. Malko wyprysnął z baru wstrzymując oddech, świadom, że śmierć idzie za nim.

[Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2003]