Widok nocnego nieba, licznych rozsianych po nim gwiazd, wprawia nas w zawrót głowy. Wystarczy spojrzeć w górę, by uświadomić sobie potęgę Wszechświata przewyższającą ludzką wyobraźnię – a tym samym przekonać się o marności człowieka. Wszyscy jednak skutecznie unikamy tej myśli. Codzienne problemy, rutyna sprawiają, że zapominamy o wielkości układanki, której stanowimy – bez względu na to, co o sobie myślimy – mały element. Nieduży, a jednak kluczowy. W końcu dostajemy szansę na tworzenie historii, wpływanie na życie swoje i innych ludzi. Tylko jak w pełni wykorzystać ten krótki podarowany nam na to czas?

Do refleksji na ten temat prowokuje czytelników Jostein Gaarder w powieści "Dziewczyna z pomarańczami". Podejmuje on próbę uświadomienia nam, jak istotne jest kształtowanie w sobie świadomości cudu istnienia. Powinniśmy pamiętać o tym, że śmierć jest konsekwencją każdego życia. Także naszego. A wszystkie chwile składające się na czas, który spędzamy na Ziemi są wyjątkowe, niepowtarzalne. Tak jak pomarańcze, które – choć są do siebie podobne – nigdy nie będą identyczne.

Bohaterem książki jest nastoletni Geogr, którego ojciec tuż przed swoją śmiercią postanowił napisać list do – wówczas czteroletniego – syna. Owa wiadomość, odnaleziona po latach, inspiruje chłopca do szukania odpowiedzi na pytania o sens życia i śmierci oraz o to, jak dokonywać ważnych wyborów.

Nieszablonowe podejście do tematu, piękny język i prosta, a jednocześnie zaskakująca fabuła sprawiają, że wprost nie można oderwać się od tej powieści aż do ostatniej strony. "Dziewczyna z pomarańczami" to obowiązkowa lektura dla każdego, a w szczególności dla tych, którzy nie potrafią docenić swojego życia. Pozwala ona czytelnikowi dotrzeć do źródeł prawdziwej miłości, uczy pokory wobec losu. To niebanalna opowieść, która nie daje o sobie zapomnieć, nawet po odłożeniu książki na półkę.