Ten niewielki tekst autorstwa wielkiego średniowiecznego świętego powstał najprawdopodobniej pomiędzy 1217 a 1221. Wiemy to stąd, iż autor użył określeń "ministrowie prowincjalni" oraz "kustosze", które zostały wprowadzone w zakonie franciszkańskim po roku 1217. W 1221 powstała Pierwsza Reguła, pisanie specjalnych wytycznych dla braci pustelników nie miałoby więc większego sensu.

Przez całe życie Franciszek z Asyżu (1181-1226) doświadczał w sobie tego wielkiego rozdźwięku pomiędzy życiem kontemplacyjnym i działalnością duszpasterską. Pragnienie przebywania ze Stwórcą trudne było do pogodzenia z działalnością apostolską, wymagającą przebywania z ludźmi, na świeczniku, w ciągłej podróży. Franciszek zawsze chciał znaleźć równowagę pomiędzy tymi dwoma polami obecnymi stale w życiu zakonników, których odróżnia od mnichów "przebywanie w świecie".