Islam dla Europejczyka jest jak daleki, być może atrakcyjny miraż na drodze do odświeżenia własnej tożsamości kulturowej. Złudzenie możliwości zgodnego istnienia dwóch tak skrajnie odmiennych kultur zdaje się drogą donikąd. Czy jest możliwa obustronna tolerancja przy jednoczesnej akceptacji zastanej odmienności? Europa potrzebuje kulturowego dialogu, który umożliwiłby poznanie tego, co często niezrozumiałe, a przez to budzące lęk.

Khaled Hosseini ukazał przejmującą panoramę afgańskiej rzeczywistości, nie ma w niej miejsca na bierną akceptację widza ani przyzwolenie na okrucieństwo bezwstydnie przybrane w szaty islamu. Hosseini pozwala ujrzeć to, co wymyka się niemej ciszy prezentowanych obrazów, emocjonalnego milczenia pieczętowanego wewnętrznym wrzaskiem protestu oraz umożliwia refleksję nad łatwością budowania stereotypów i górnolotnych osądów.