Historia życia wielkiej włoskiej aktorki o światowej sławie, Eleonory Duse (1858-1924), a zarazem fascynująca kartka z historii teatru.

Eleonora Duse, córka wędrownych aktorów, debiutowała mając 4 lata jako Cosette w scenicznej wersji "Nędzników" Wiktora Hugo, później odnosiła tryumfy w tragediach Szekspira, stworzyła niezapomnianą postać Damy Kameliowej w sztuce Dumasa-syna, kreowała bohaterki Ibsena, a nade wszystko propagowała twórczość dramatyczną głośnego poety d'Annunzia, którego była przyjaciółką, wielbicielką i muzą. Bernard Shaw powiedział o niej: "...jej każda rola staje się nową kreacją. Kiedy pojawia się na scenie, widz może sobie do woli manipulować lornetką, aby policzyć wszystkie zmarszczki, jakie czas i wszelkiego rodzaju wyrzeczenia wyryły na jej twarzy. Są one niejako świadectwem jej człowieczeństwa, a ona jest zbyt mądra, żeby te wiele mówiące świadectwa ukrywać pod warstwą brzoskwiniowego różu. Cienie na jej twarzy, a często także i na ustach, nie są różane, lecz szare; Duse nie zna plamek barwnych, nie ma dołeczków: jej czar nie jest z tego gatunku, by mogła go naśladować subretka, która, zrobiwszy w świecie karierę, stanęłaby w światłach rampy... Drgnięciem ust, raczej wyczuwalnym niż dostrzegalnym i które trwa krócej niż mgnienie oka, Duse przenika wam w najdalszą głąb serca. I nie ma takiego rysu na jej twarzy, takiego odcienia w tym szarym mroku, które by nie było tego drgnienia zaakcentowaniem...".

Autorka oparła książkę na osobistych wspomnieniach i korespondencji, malując portret niezwykłej kobiety i wielkiej aktorki, a przy tym sugestywnie oddając atmosferę epoki.

[Czytelnik, 1972]