Tak z grubsza pisząc – tym, co odróżnia prozę zaangażowaną od beletrystyki, jest teza. Autorowi o coś chodzi – coś chce nam przekazać. Jeśli robi to z gracją i polotem, trącając nieznacznie jedynie te struny, które chce trącić, to mówimy o dobrze napisanej prozie zaangażowanej. Jeśli jeszcze jego język i sposób narracji są sprawne i płynne, a książka świetnie wypełnia ramy swojego gatunku, to czytamy dzieło znakomite.

Natomiast kiedy autor postanawia namolnie upychać nam do głowy swoje teorie, ani na moment nie dając od nich odpocząć, nie czarując przy tym słowem, to czytamy kiepściznę. Po prostu.

"Lit-6" jest taką właśnie kiepścizną.

Jest również thrillerem ekologicznym, gdzie złem jest energia atomowa oraz rząd Stanów Zjednoczonych. Z każdego niemal zdania, i z każdej niemal strony, wyziera potępienie tego zła. Autor powtarza niczym katarynka: energia atomowa jest niebezpieczna. Stany Zjednoczone mają najwięcej zasobów atomowych. To niebezpieczne. Zarządzają nimi nieodpowiedzialnie. Co może doprowadzić do taaakiej tragedii. Bo energia atomowa jest niebezpieczna. Stany Zjednoczone mają najwięcej... I tak w kółko, do usranej, za przeproszeniem, śmierci. Ta nachalność jest bardziej nużąca niż miarowy stukot pociągu albo bębnienie palcami o blat stołu. Serio.

Do tego autor wziął sobie za punkt honoru nakreślenie rozmiaru apokalipsy, jaką może nam przynieść katastrofa jądrowa. I znowu palce o blat i znowu pociąg o szyny. Jak wybuchnie taka bomba to zginie sto tysięcy ludzi. Ale jak zahaczy o skład amunicji to dwieście tysięcy. Jak napotka po drodze elektrownię jądrową to milion, a jak wsadzić do jej środka tytułowy Lit, to dwa miliony. (...)



Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":







autor recenzji: Krzysztof Schechtel




Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 1)