Książka Mieczysława Wojtczaka jest barwną opowieścią o kulisach polskiej kinematografii lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych.

To źródło bezcennych informacji o twórcach filmowych, ich dążeniach, inicjatywach i filmach oraz o warunkach i ograniczeniach towarzyszących ich realizacji. A także o ludziach, którzy te warunki kształtowali, ustanawiając bariery i rygory lub, przeciwnie, starając się je łagodzić.

To niepozbawiona osobistych odniesień i doświadczeń relacja obserwatora i uczestnika wydarzeń, pozwalająca lepiej zrozumieć, jak w tamtych latach mogły powstawać, między innymi, takie filmy, jak "Diabeł", "Barwy ochronne", "Człowiek z marmuru", "Przesłuchanie" lub "Człowiek z żelaza", których znaczenie jest nie do przecenienia.

[Studio Emka, 2009]