Wyrwał się, wykręcił na pięcie i stanął twarzą do mnie. Do końca życia nie zapomnę jego spojrzenia, zimnego, wyrachowanego, mściwego. Nie miałam pojęcia, co zrobi, ale jego wzrok mnie poraził. Było w nim chłodne okrucieństwo, starannie przemyślana podłość. "Nie chcesz po dobroci - powiedział - to masz". I zdzielił mnie, z rozmysłem, fachowo*.


---
* Gardner E. Stanley, "Blondynka z podbitym okiem", przełożył Krzysztof Zarzecki, wyd. "AMAX", Warszawa 1992, str. 15.