"Córka heretyczki" to powieść historyczna, której akcja rozgrywa się w XVII wieku w wiosce niedaleko Salem. Autorka pokazuje, jak łatwo można było zostać oskarżonym o praktykowanie magii i spiskowanie z szatanem. Ludzka zawiść i podłość doprowadziła do uwięzienia wielu mieszkańców Salem i okolic, a także do śmierci niewinnych, którzy do końca mieli nadzieję, że prawda wystarczy, aby zostać ocalonym.

Strach, zabobony w połączeniu z chciwością i zazdrością to mieszanka wybuchowa. Gdy śnieg okrywa ziemię, mieszkańcy Andover spiskują przeciwko sobie, szukając winnych wszelkich niepowodzeń i nieszczęść.

Jedną z pierwszych oskarżonych o czary jest Martha Carrier, kobieta silna, wierząca w uczciwość i broniąca swego. Narratorką powieści jest jej dziewięcioletnia córka, która przybliża nam portret każdego członka rodziny. Rodzice nie okazują na co dzień swoim dzieciom miłości i czułości. Sara jest przekonana, że matka jej nie kocha, a zwraca na nią uwagę tylko podczas pracy. Jednak tragiczne wydarzenia zbliżają je do siebie i pozwalają Sarze odkryć, jak wielką miłością darzy ją matka. Również milczący i ponury ojciec staje się dla dziewczynki opiekunem i pocieszycielem.

Akcja prowadzona jest niespiesznie, autorka dokładnie opisuje życie codzienne swoich bohaterów, przybliżając czytelnikowi realia ówczesnego świata, siłę ludzkich plotek i pomówień. Dopiero na końcu mamy do czynienia z głównym tematem książki, czyli procesami czarownic i wykonywanymi wyrokami. Brakowało mi innego punktu widzenia w powieści, narracja z perspektywy dziecka nie wyjaśnia wszystkiego. Niemniej jednak warto zapoznać się z tą pozycją, a smaczku dodaje fakt, że pani Kent jest potomkinią Marthy Carrier w dziesiątym pokoleniu.