Człowiek jest nieuleczalnie religijny i odczuwa głód sacrum. Religijnych tęsknot, niepokojów, dreszczy, które są autentycznym wyrazem jego duchowości, nie nakarmi się namiastkami.

Powstaje pytanie, co go nakarmi. Można mu dać konserwy sprzed wieków, a można spróbować dać mu stały pokarm. To jest zadanie wiary. Taki treściwy pokarm jest wymagający i trzeba dużego wysiłku, by stał się mocą, która pozwala żyć.

[W drodze, 2003]