Najobszerniejszy z dotychczasowych wybór poezji znanego pisarza epoki Młodej Polski zawiera całość jedynego tomiku poetyckiego "W mroku gwiazd" (1 wyd. 1902), wiersze z powieści "Nietota" oraz utwory rozproszone w czasopismach – oryginalne i tłumaczenia, wśród których znajdują się m.in. utwory Dżalala ad-Dina Rumiego, XIII-wiecznego, najwybitniejszego perskiego poety mistycznego. Poezja ta, symboliczna, bliska ekspresjonizmowi i nadrealizmowi, a stąd – ciemna i niespójna, wyraża treści płynące z głębi podświadomości, snu, przeżyć mistycznych. Jej podmiot liryczny targany jest sprzecznymi dążeniami, rozdarty między zbrodniczość a świętość, rozpustę a ascezę, skrajny indywidualizm i egocentryzm a pragnienie służby narodowej. We wstępie J. Prokop analizuje twórczość Micińskiego ma tle poezji polskiej w początkach [XX] wieku. (...)*.


---
* Literatura Piękna 1980, SPB 1985.