„Sextelefon” to kolejny, drugi, zbiór opowiadań Jacka Getnera. Jego tytuł jest bardzo przewrotny (szczególnie biorąc pod uwagę, że blog autora, na którym historie te miały swoją premierę, nazywa się: „nieEROTYCZNE OPOWIADANIA”). Dlatego każdy, kto dał się na niego (oraz zmysłowy akt autorstwa Tatiany Pytkowskiej, zdobiący okładkę) złapać, może się poczuć nieco zawiedziony. Bo seksu nie ma w tej książce za grosz, a tytułowe opowiadanie, to zwykły żart z wielbicieli autorów literatury erotycznej.

Natomiast miłośnicy prozy Getnera znajdą tu wszystko, co lubią: niezwykłe historie, czasem wzruszające, czasem prześmiewcze; klasyczną narrację, wciągająca w każde z opowiadań i niepozwalającą ich opuścić, zanim autor nie postawi kropki na końcu ostatniego zdania; wreszcie, ciekawą puentę, co czyni większość z nich zdecydowanie niezapomnianymi.

W stylu pisania Getnera widać coraz bardziej zamiłowanie pisarza do używania archaizmów. Nie kończy się ono zresztą na samym tekście, gdyż nawet czcionka, którą książkę wydrukowano, jest bardzo stara. To międzywojenna antykwa Połtawskiego, która wśród fanów drukarstwa uchodzi za najlepiej zaprojektowaną czcionkę, jeśli chodzi o polskie liternictwo.

Tym, co różni ten zbiór od poprzedniego, jest rozmiar opowiadań. Te z „Sextelefonu” są nieco dłuższe, mniej już wyglądają jak „streszczenia” historii, co niektórzy czytelnicy mieli Getnerowi za złe. Nadal im jednak daleko do nowelek. Wciąż są to krótkie opowiastki, które można połknąć jednym haustem bez obawy udławienia się.

[Najlepszy Seler, 2006]