Jest to najlepszy z dostępnych na rynku księgarskim wybór poezji Tadeusza Micińskiego - bardzo ciekawego poety okresu Młodej Polski, a moim zdaniem jednego z najciekawszych polskich poetów w ogóle. Książka opatrzona jest znakomitym wstępem pióra Wojciecha Gutowskiego, gdzie czytelnik zostaje w fachowy i kompetentny sposób wprowadzony tak w makro- jak i mikro- światy poetyckich wizji autora. We wstępie jest również zawarty wybór ważniejszych opracowań dotyczących twórczosci poetyckiej Micińskiego. Słowem, po lekturze wstępu i proponowanych opracowań jesteśmy za pan brat z najnowszym stanem badań nad poezją autora "Nietoty".

Cóż więcej? Oczywiście jest cały tomik "W mroku gwiazd" z roku 1901, co najistotniejsze opatrzony wnikliwymi przypisami, czego dotychczas brakowało np. w wyborze wierszy Jana Prokopa. Miciński sięga bowiem do praktycznie wszystkich możliwych mitologicznych światów, jest niezrównanym erudytą i przeciętny czytelnik mógłby poczuć się nieco zagubiony w labiryncie często niezrozumiałych nazw. Książka zawiera ponadto największy chyba wybór wierszy rozproszonych - tak juweniliów, jak i wierszy z "Nietoty", jak i cyklu "Kaukaz".

Osobiście nie przepadam za młodopolskim rozchełstaniem słownym i przesuwaniem granic Logosu na manowce. Dla Micińskiego jednak zawsze na mojej półce jest niepoślednie miejsce. Na koniec proponuję, dla zachęty, lekturę wiersza, w moim przekonaniu jednego z najbardziej niezwykłych w poezji polskiej:

KAUKAZ

Migocą złote pomarańcze
w odludnym czarnym salonie -
Ty upiór - rządzisz na tronie -
z miesiącem wchodzę ja - i tańczę.

Splecione kobry nad róż misą
nurzają jady w kryształ czarek -
wśród maurytańskich kolumn Wareg
mieczem wskazuje tam gdzie lwy są.

Miłosne krwawe pomarańcze
w letargu śniącej czarnej Diany -
o, jęku, tylko raz słyszany!
- - - - -
Z miesiącem wszedłem tu i tańczę.