Szczerze mówiąc bardzo rozczarowała mnie ta książka. Nie dorównuje innym powieściom Marqueza. O ile w "Stu latach samotności" pewna doza kiczu zupełnie nie razi, a wręcz przeciwnie, buduje magiczny nastrój, o tyle w tej powieści nie można się od kiczu opędzić. Wszystko jest jakieś oczywiste i do przewidzenia, fabuła schematyczna i jak z tandetnego amerykańskiego filmu, który swą głębokością sięga dna.