Profesor Józef Bielawski (1910-1997), najwybitniejszy arabista i islamista w Polsce, organizator studiów arabistycznych i islamistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, wieloletni kierownik Katedry Arabistyki, a następnie Zakładu Arabistyki i Islamistyki na tym uniwersytecie. Najważniejsze prace: „Książka w świecie islamu” (1961), „Historia literatury arabskiej” (1968), „Islam, religia państwa i prawa” (1973), „Islam” (1979); przekłady: „Żyjący syn Czuwającego” Ibn Tufala (Abubacera), „Państwo doskonałe” i „Polityka państwowa” Al-Farabiego oraz „Koran” (pierwsze tłumaczenie naukowe na język polski, ze wstępem i komentarzem). Szczególne znaczenie ma wkład Józefa Bielawskiego do badań nad spuścizną Arystotelesa w języku arabskim. Opracował i wydał (z M. Plezią) listy Arystotelesa do Aleksandra Wielkiego.

Ibn Chaldun, czternastowieczny arabski myśliciel, podróżnik, mąż stanu, poeta i mistrz sztuki epistolarnej, „odkryty” w Europie dopiero w XIX w. Wśród jego poglądów na zagadnienia z dziedziny filozofii historii, socjologii, ekonomii i pedagogiki czytelnik odnajdzie wyjaśnienie wielu procesów zachodzących obecnie w świecie.

[Wiedza Powszechna, Warszawa 2000]