Książka jest zbiorem wypowiedzi, rozmów przeprowadzonych z ofiarami, które przeżyły w Polsce holocaust. Te ofiary wspominają także inne osoby, które nie przeżyły. Można się zastanowić, dlaczego i skąd tyle zła, tyle niepotrzebnej śmierci... Przecież to byli tacy sami ludzie jak my, tylko innego wyznania...

Książka nie jest gruba, opowieści nie są długie, jednak ten duch i ciężar prześladowań ciąży na sercu czytelnika. Sprawia to, że czyta się powoli, refleksyjnie. Właśnie to jest świetne u Krall - jej reportaże są pełne ducha, można wczuć się w emocje jej rozmówców. Poza tym tematyka tej książki oddaje hołd ofiarom holocaustu. Polecam.