Jest to biografia poświęcona księdzu Józefowi Tischnerowi. Autor, Wojciech Bonowicz, chciał dać jak najpełniejszą informację o Tischnerze. Dotychczas znaliśmy księdza z licznych wywiadów prasowych, jakich udzielił w latach 90. Szczególnie znane to "Między Panem a Plebanem" i "Przekonać Pana Boga".

Książka Bonowicza to bardzo ciekawa książka o bardzo ciekawym człowieku. Tak najkrócej można by ją zrecenzować. Dlaczego tak krótko? No, bo jeśli chciałabym dać obszerną recenzję, poprzeć ją faktami z książki, to zajęłoby to wiele miejsca. Zabrałoby też czytelnikowi przyjemność samodzielnego odkrywania faktów z życia tego interesującego człowieka.

Kim był Tischner?

Był przede wszystkim księdzem. Był filozofem, wykładowcą, humanistą, pisarzem.
Był góralem z krwi i kości, który każdą wolną chwilę spędzał w swoich rodzinnych stronach.
Był wspaniałym przyjacielem, na którego można było liczyć w każdej chwili i sytuacji.
Był kochającym synem, bratem, stryjem.
Był człowiekiem o dużym poczuciu humoru, duszą towarzystwa.
Był skromny i mimo medialnego nazwiska nigdy nie odcinał się od swoich korzeni i prostych ludzi.
Był człowiekiem silnego charakteru, który z determinacją walczył z ciężką chorobą.
Był skromnym, uczciwym człowiekiem.

Długo by można wymieniać cechy i dokonania tego człowieka. Myślę, że jest to książka do wielokrotnego czytania. Za każdym razem zwracamy uwagę na inne fakty. Ja czytałam ją już (albo tylko) trzy razy.

I jeszcze jedna osobista refleksja. Podczas wakacyjnych wędrówek trafiłam do wsi Łopuszna, niedaleko Nowego Targu. Jest to miejscowość, gdzie urodził się Tischner. Zwiedzałam tam kościółek, zabytkowy dwór i cmentarz, na którym pochowany jest ksiądz. W opowieściach miejscowej przewodniczki uderzył mnie jeden charakterystyczny szczegół. Z wielkim szacunkiem, miłością i akcentem nazywała Tischnera: "Nasz Ksiądz Profesor".