Był ostatnim naprawdę wielkim artystą z rodu awangardzistów, artystą końca XX wieku. Tacy jak on, nieliczni, przesądzali o europejskości polskiej kultury. Jego biografia rozpina się symbolicznie wśród największych historycznych konwulsji epoki; urodził się wkrótce po wybuchu I wojny światowej, zmarł, gdy żywa jeszcze była euforia po zburzeniu berlińskiego muru. Jego dzieło, malarskie i teatralne, wyraziło prawdę naszych czasów.

[Wydawnictwo Dolnośląskie, Wroclaw 1997]