Cóż mogę powiedzieć, przeczytałam i mam mieszane uczucia. Sama fabuła książki i bohaterowie nie są zbytnio wyszukani. Wątek jak z romansu. Bardzo podobały mi się natomiast wątki poboczne, opowieści Jakuba o osobach, które spotkał i emocje jakie temu towarzyszyły. Ciekawe są także opisy rzeczywistości z punktu widzenia naukowca. Chociażby miłość, która jest niczym innym jak zwiększonym wydzielaniem hormonu szczęścia - endorfiny. Książkę czyta się bardzo szybko i na pewno daje ona wiele do myślenia o samym sobie, o emocjach, uczuciach i o tym, czego w życiu nam brakuje.