Książka przedstawia historię autentyczną, sfabularyzowaną przez Mishimę. W 1950 roku fanatyczny mnich podpalił jeden z największych skarbów Japonii - świątynię Kinkakuji (Złota Pagoda wedle polskiego przekładu). Książka jest rekonstrukcją życia szaleńca, próbuje wyjaśnić jego motywy, dowiadujemy się, że miał obsesję na punkcie swej niedoskonałości z powodu jąkania się. Manię na punkcie Kinkakuji odziedziczył po ojcu, który mu wiecznie opowiadał o tej pagodzie. W końcu bohater zostaje mnichem w Kinkakuji, gdzie ciągle czuje, że pagoda przejmuje nad nim kontrolę. Podziwia jej piękno, a jednocześnie pragnie ją zniszczyć, by się wyzwolić od jej wpływu. Pawilon staje mu na przeszkodzie za każdym razem, gdy próbuje on normalnie żyć i np. spotykać się z kobietami. Wpływ na jego działania mają też jego beznogi towarzysz Kashiwagi i główny kapłan świątyni, który w wolnych chwilach trwoni pieniądze na gejsze w Gion. Bohatera dręczy też pytanie - czy zło jest możliwe? Fascynująca opowieść, nawet mimo z góry znanego finału.