Czytając autobiografię L. Armstronga wtopiłam się w klimat Nowego Orleanu. Autor niezwykle plastycznie opisuje życie jego mieszkańców. Śledzimy również losy młodego Luisa, jego dzieciństwo, pobyt w zakładzie poprawczym (gdzie nauczył się grać na trąbce), związki z kobietami oraz początki kariery. Czytając nie sposób uwierzyć, że jako 16-latek utrzymywał on matkę, siostrę oraz jej "bękarta". Trzeba jednak przyznać, że Armstrong pisze niezwykle lekko i zabawnie. Potrafi opisać scenę małżeńskiej bijatyki tak komicznie, że zamiast oburzenia wywołuje ona na naszej twarzy szczery uśmiech.

Naprawdę polecam i to nie tylko fanom genialnego "króla trąbki".