Dla jednych to był cud, dla innych po prostu dziwna, tajemnicza historia. Wszystko zaczęło się w pewien zimowy poranek tuż przed Bożym Narodzeniem. W opactwie St. Bruno, w przygotowanym już żłobku, zamiast misternie wyrzeźbionej figurki Dzieciątka leżało żywe niemowlę. Skąd się tu pojawiło? Nikt nie wiedział, ale uznano to za cud i dobry znak dla całego opactwa.

Mijały lata. Bruno, bo takie nadano dziecku imię, wyrósł na pełnego samouwielbienia, zadufanego w sobie i wierzącego w swe pozaziemskie pochodzenie młodzieńca. Razem z nim w najbliższym sąsiedztwie opactwa dorastały dwie urocze panny: Damascenka i Kate. Całą trójkę łączyła przyjaźń, a z biegiem czasu... No cóż, tylko jedna z nich może zostać żoną pięknego, tajemniczego mężczyzny.

Bruno za wszelką cenę usiłuje wyjaśnić zagadkę własnego pochodzenia, sprowadzając w końcu śmiertelne zagrożenie na siebie i najbliższych.

Cała historia toczy się w szesnastowiecznej Anglii za panowania Henryka VIII, a więc w okresie narodzin Kościoła anglikańskiego.

[Alfa, 1995]