Jak zwykle u Wolskiego - szybka akcja, bohaterowie przemieszczający się przez kontynenty i wiara czyniąca cuda.

Ale to już było... Po którejś z rzędu książce pana Marcina dochodzę do wniosku, że zaczyna mocno powielać sam siebie - tajemnica, mężczyzna, kobieta, miłość, szalone ucieczki, pogonie i w miarę szczęśliwy koniec. Do tego zaczyna robić się troszkę nachalny w swych poglądach na temat obecnej rzeczywistości.

Moim zdaniem - mocno średnie.