Najlepsza, najwspanialsza, najcudowniejsza książka, jaką kiedykolwiek czytałam. Bardzo szybko mnie wciągnęła i po 100. stronie już nie mogłam sie od niej odessać. Książka ta tak mnie pochłonęła, że nie miałam ochoty na cokolwiek innego - najważniejsze było to, żeby ją przeczytać! Nie spałam, nie uczyłam się, w ciągu dnia myślałam tylko o bohaterach: Aleksandrze i Tatianie. Po przeczytaniu czułam pustkę, żal, że już się skończyła. Przez 10 minut nie byłam w stanie nic robić... więc zaczęłam czytać ją od nowa.

Moje uczucia były różne. Raz czułam szczęście, raz złość, innym razem śmiałam się do łez lub płakałam. Bohaterów tej książki połączyło wspaniałe uczucie, uczucie tak silne i wielkie, że ogrom przeszkód i problemów nie zdołał jej zniszczyć.

Uważam, że każdy, kto ma ochotę wypełnić swoje serce nadzieją i wiarą, powinien przeczytać tę książkę. Bardzo serdecznie polecam wszystkim kobietom oraz mężczyznom! Tym drugim w szczególności :). Panowie powinni czytać takie książki, aby mogli nas lepiej rozumieć.