To, co lubię u Kinga, to przede wszystkim wnikanie i szperanie w ludzkich umysłach i osobowości. Tworzy portrety psychologiczne postaci bardzo dokładnie i realnie, co jest doskonałym preludium do obłędnego i szalonego rozwinięcia i zakończenia jego przedziwnych i niepokojących historii. Historii, które mogłyby przydarzyć się każdemu z nas, na przykład próba złapania "stopa" przy drodze, wycieczka na ryby czy obiad w wytwornej restauracji (które zazwyczaj kończą się co najmniej dziwnie, tragicznie, a nawet makabrycznie). To wszystko jest zawarte w tym zbiorze opowiadań - i nie tylko to. Oprócz tego King, jak zwykle, umiejscawia swoje opowieści w "skromnych" i jak najbardziej "zwykłych" miejscach, chociażby w kasynie, wyżej wspomnianej restauracji, pokoju hotelowym, przy mało uczęszczanej szosie i jak najbardziej zwykłym i naturalnym prosektorium :).

Niektórym nie podobają się wyżej wymienione przeze mnie cechy charakterystyczne twórczości Kinga, gdyż uważają, że właśnie przez nie jego powieści się rozwlekają i stają się po prostu nudne, jednak w tym przypadku nie ma takiej obawy, bo zbiór opowiadań "Wszystko jest względne" to Stephen King w pigułce i jest lekkostrawny nawet dla niecierpliwych czytelników.