Po przeczytaniu "Jeźdźca miedzianego" przeżyłam burzę uczuć. Czułam się wzruszona i jednocześnie zła, że bohaterowie, którzy przeżywają taką miłość, napotykają na swojej drodze tak wiele przeszkód. Czas, w którym im przyszło żyć, też nie jest ciekawy: II wojna światowa, oblężenie Leningradu. Ciągłe rozłąki, strach o ukochaną osobę. W tej powieści aż kipi od emocji. Czyta się ją jednym tchem. Tych wszystkich, którzy jeszcze jej nie czytali, zachęcam do przeczytania. Naprawdę warto.