Książka, której nie odkłada się przed przeczytaniem ostatniego słowa. Powody są dwa: ma niewiele stron i urzeka swym pięknem. Raz smutna, raz wesoła, potrafi zaciekawić, chwilami nudzi, ale właśnie dzięki temu nie jest monotonna.

Opowiada o dorastaniu, o podejmowaniu trudnych decyzji, wyborów, o odnajdywaniu własnej drogi i miejsca na ziemi. Odsłania brzydotę i fałsz świata, w którym żyjemy, ale jednocześnie podaje nam namiary na sklep z różowymi okularami. Uczy, jak żyć własnym życiem, jak nim kierować, by nie rozbić się na którymś z zakrętów czy wybojów. Warto również zapamiętać, że nieważne jest, ile razy wypadnie się z trasy, ważne, aby umieć zawsze na nią wrócić. Serdecznie polecam wszystkim, którzy zawieruszyli gdzieś swoją mapę.