"Zaułek łgarza" to przewrotna pseudoautobiografia, błyskotliwa, gorzka, zabawna i pełna ironicznej mądrości opowieść o czterech dniach z życia dwudziestodwuletniego Ripleya Bogle’a, pół Irlandczyka, pół Walijczyka, wywodzącego się z nizin społecznych, kształconego w Cambridge geniusza, który wybrał wolność bezdomnego włóczęgi, ulicznego filozofa sypiającego, gdzie popadnie.


Ripley Bogle, zbuntowany cynik, poszukuje prawd uniwersalnych, lecz nie łudzi się, że je znajdzie. Jest bezradny w zderzeniu z okolicznościami, pozwala się nieść fali, frustracje odreagowuje słowem, nie czynem. Niektórzy widzą w nim antybohatera, inni bohatera dekadenckiego - jakkolwiek jednak go nazywać, jest postacią na wskroś współczesną, młodym człowiekiem, który bez powodzenia usiłuje się wpasować w ramy życia w społeczeństwie.


Książka opublikowana, gdy Wilson miał 22 lata. Zachwycił krytyków jędrnością i bogactwem języka, świeżością spojrzenia na życie i świat, humorem, umiejętnością obrazowania - zgodnie okrzyknięto tę powieść najbardziej udanym debiutem ostatnich lat. Obsypana nagrodami (m.in Irish Book Award, Rooney Prize, Hughes Prize, Betty Trask Prize), przełożona na kilkanaście języków, podbiła czytelników w wielu krajach.

Pobrzmiewają w tej powieści echa Joyce’a, Sterne’a, Becketta, nawet Rabelais’go, są tu elementy farsy i parodii. To książka pełna niespodzianek - na przemian smutna, śmieszna, absurdalna, tragiczna, patetyczna, brutalna i poetycka, poruszająca poczuciem zagubienia i cierpienia. I ujmująca wdziękiem, ożywczym tchnieniem nadziei, która mimo wszystko gdzieś w podtekstach pozostaje.


"Zdumiewająca powieść - potoczysta, głęboka, gniewna" - napisała o "Zaułku łgarza" Eileen Battersby, recenzentka "Irish Times". - "Robert McLiam Wilson rozśmieszył mnie, skłonił do refleksji, sprawił, że poczułam zazdrość".


[Wydawnictwo Książnica, 2005]