Jestem niesamowicie wdzięczna pani Zachert za napisanie tej książki. Temat nieuleczalnych chorób nie dotyczy mnie bezpośrednio, ale to pewnie kwestia czasu. Siła Isabell zmagającej się z chorobą, zachowanie jej rodziców są tak niesamowicie piękne, wzruszające... Wracam do tej książki często, ilekroć wydaje mi się, że życie nie ma sensu, a problemy mnie przytłaczają. Wzrusza do łez nawet najbardziej odpornych.