Coelho jak zwykle odwołuje się w powieści do marzeń i przeznaczenia. Poznajemy biblijnego Eliasza, który pracuje jako cieśla, a jednocześnie musi wypełnić wolę bożą, głosząc Jego słowo. W dniu, kiedy poznajemy naszego bohatera, ten znajduje się w nie lada tarapatach i jest zmuszony wyruszyć w podróż, która bynajmniej nie zmniejszy liczby trapiących go problemów. Oczywiście wędrówka musi być skomplikowana i usiana dziesiątkami przeszkód stanowiących jednocześnie okazję do filozoficznych rozważań.

Czytając książkę miałem nieodpartą chęć porównywania jej do "Bóg wie" J. Hellera. W obu powieściach mieliśmy okazję obserwować życie postaci biblijnych. I na tym kończą się podobieństwa. Występują różnice poziomu warsztatu pisarskiego obu autorów i jakości rozrywki intelektualnej. Heller rzuca czytelnikowi rękawicę, dzięki podjęciu której możemy zyskać sporo wybitnej rozrywki. Zaś w przypadku "Piątej góry" nie musimy wysilać się na dokładną interpretację prozy. Na tacy mamy podane motywy działania bohaterów (oprócz samego Boga).

Może ludzie lubią Coelho za jego dość płynny język, wiele dialogów, niewiele opisów i pseudofilozoficzne rozważania na temat życia, ale tak naprawdę "Piąta góra" nie wnosi do naszego życia nic nowego (chyba że mamy dość ubogie życie emocjonalne). Jednak znajdzie się wielu czytelników, którzy chcą czytać prozę Coelho ze względu na łatwość przerzucania kolejnych stron (tekst nie uwiera kartek swoją objętością) i treści, które mogą wzbogacić. Powieści nie mogę polecić, a jeśli ktoś rzeczywiście chciałby przeczytać wartościową książkę w realiach biblijnych, to polecam wcześniej wspomniane "Bóg wie".