Trzecia, znakomicie przyjęta przez krytykę, powieść Davida Mitchella podejmuje uniwersalną i ogólnoludzką kwestię poczucia tożsamości. Jej zasadniczym tematem jest postępowanie człowieka znajdującego się w opresji, jego zmagania z wyobcowaniem, ograniczeniem i terrorem. Motyw ten jest wspólnym tłem dla sześciu opowiadań, tworzących pozornie oddzielne całości. Każda opowieść rozgrywa się w innym czasie i miejscu, a choć bohaterów dzielą niekiedy wieki, wszyscy słyszą nawzajem swoje echa.

Nadając książce cechy klasycznej powieści przygodowej, Mitchell potwierdza swoje upodobanie do zagadek, enigmatów oraz gier literackich w stylu Nabokowa, a także do filozoficzno-naukowych spekulacji godnych Umberta Eco, Harukiego Murakamiego i Philipa K. Dicka.

"Powieść narzuca nam, czytelnikom, zawrotną sekwencję sytuacji, postaci i konfliktów. [...] Mamy wrażenie, że jest ona dogłębną aż do bólu, lecz na wskroś prawdziwą glosą do rozmaitych pisarzy i stylów".
"The New York Times"

"Brawurowo odważne, olśniewające [...]. Czytelnicy uwielbiający powieści-zagadki będą się delektować tą oryginalną i miejscami niezmiernie zabawną książką".
"Publishers Weekly"

"Dzieło nieokiełznanej fantazji nowatorskiego pisarza".
David Robson, "Sunday Telegraph"

"Jedna z napisanych z największym polotem i najbardziej wartościowych powieści, jakie ostatnio zapamiętałem [...]. Autor to mistrz opowiadania [...] Pynchon jego pokolenia".
"Kirkus Reviews"

[Bellona, 2006]