"Omer-pasza Latas", ostatnia, wydana pośmiertnie powieść Andricia, uznawany jest za jedną z jego gorszych książek i muszę przyznać, że jako długa forma rzecz ta się nie broni, z czego zresztą sprawę zdawał sobie sam Andrić. Wystarczy jednak spojrzeć na całość jako na zbiór opowiadań czy też psychologicznych tableaux, osnutych wokół osób z otoczenia tytułowego paszy w okresie prowadzonej przez niego pacyfikacji Bośni w połowie XIX w., a zaczyna dostrzegać się geniusz bośniackiego pisarza, przejawiający się w drobnych pociągnięciach piórem, napomknięciach, doborze słów w dialogach, żywości i plastyczności tworzonych przez niego postaci.