Czytam "Ostatni kontynent" Pratchetta. Ledwo lezę przez kolejne rozdziały, ba, brnę pod prąd, pod górkę i pod zwaliste wydmy C / SQL / PHP, braku czasu i własnej niechęci. Niegdyś potrafiłam książkę ze Świata Dysku łyknąć w jeden dzień - siadało się, zarywało noc i lało na prace domowe. A teraz? Wcale mnie do Pratchetta nie ciągnie. Co się popsuło? Pewnie nie Pratchett, ale ja. Humor SD średnio do mnie trafia. To pewnie przez Garretta.