Dwutomowa powieść Gravesa "Ja, Klaudiusz" oraz "Klaudiusz i Messalina", która mówi o Cesarstwie Rzymskim w początkach chrześcijaństwa, to niezwykle finezyjne studium władzy, tym bardziej wiarygodne psychologicznie, że główny bohater jest jednocześnie narratorem.

Klaudiusz, członek rodziny cesarskiej, przez całe życie uważany za półgłówka, lekceważony jako jąkała i kuternoga, a jednak niezłomnie prawy, sprawiedliwy i lojalny, nagle, w niezwykłych okolicznościach, zostaje cesarzem. Powoduje to przełom w jego życiu i psychice. Stopniowo staje się władcą coraz bardziej okrutnym, do czego w wielkiej mierze przyczynia się jego żona Messalina. Kocha ją ślepo i tylko w stosunku do niej pozostaje dawnym Klaudiuszem, lecz Messalina okazuje się niegodna jego oddania i zaufania.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989]