- O rety, rety... święci anieli!
- Rękeś złamał? Abo nogę?
- Ee... żebyć to ino ręka... żeby noga...
- Więc co?
- Jedna ciżma za ołtarz... o Jezu!
- W tej chwili mi zlazuj! Słyszysz?... Ja tu czyśćcowe męki o łotra cierpię, a on mi będzie krotochwile pokazował!
Wawrzuś stał już na ziemi bosy, z jedną żółtą ciżemką w ręku i zanosił się od płaczu.
- Cichajże, mazgaju! Widział kto coś podobnego? Cichaj, nie becz! Sprawię ci cztery pary za tę jedną. Sprawię ci czerwone, zielone, modre i żółte.
- Bóg wam zapłać... nie chcę nijakich... te były od... O Jezu, Jezu... od królewicza Kazimierza!*



---
* Antonina Domańska: "Historia żółtej ciżemki", Siedmioróg, 1998.