Zgrabnie skonstruowana intryga wpisana w realia konkretnego środowiska, w które autor wprowadza też nieco surrealną i groteskową postać inwalidy i rencisty, niejakiego Fistuli, raz jeszcze dotyka dylematu czasu totalitaryzmu. Co wtedy znaczyło opowiedzenie się po którejś ze stron? Czy można było być w porządku wobec wszystkich i w zgodzie z samym sobą? Komu i na ile warto było zaufać? Jakim orężem w rękach manipulatorskiej władzy stawała się nauka? Dramat Foustki polega właśnie na tym, że usiłuje lawirować zamiast się określić, że "chce służyć wszystkim i jednocześnie wszystkich oszukiwać".

[Wydawnictwo Tower Press, 2000]


---
Pierwszy raz wydane w podziemiu, w 1987 roku.