"Miłość nie jest przede wszystkim słowem. Żadnym słowem. Ani tym, co na pseudopoczątku, ani tym, co tutaj. Tak właśnie zduszone, zdławione, zmiażdżone jest słowo Miłość. W świecie słów słowo Miłość nie znaczy nic. Mówiąc inaczej, znaczy to, co kto chce, co komu ślina na język.

Miłość jest spontanicznym, bezinteresownym czynieniem miłości, tak jak słońce jest spontanicznym, bezinteresownym promieniowaniem słoneczności. Słońce jest słońcem w świecie heliosowym, Miłość jest słońcem w świecie jasności, Miłość jest słońcem w świecie ciemności."

Chciałabym, żeby to była esencja tej książki, niestety nie jest to możliwe. Utwór Stachury jest obszerny, wielowątkowy i, nie ma co ukrywać, trudny. A może tylko tak mi się wydaje - już kilka dobrych lat minęło od czasu, gdy miałam tę książkę w rękach. Ale chętnie do niej powrócę.