Czytanie tej powieści było dla mnie najbardziej niezwykłym przeżyciem. Jakże zasmucające jest to, iż przedstawia ona "niewygodną" o nas prawdę - nie umiemy bowiem na co dzień dostrzec prawdziwego piękna i mądrości, a pokorę traktujemy jako słabość. Uświadamiają nas o tym tragiczne losy bohaterów tej książki, a szczególnie księcia Myszkina - szkoda tylko, że tak na krótko, że musimy później wracać do naszego otoczenia... A jednym z najbardziej przejmujących momentów jest ten, w którym Nastasja mówi do księcia: "Pierwszy raz widziałam Człowieka"...