"Angus Wilson nazywa Campton-Burnett "nowoczesną w najnowszym tego słowa znaczeniu". Pozornie jest to paradoks, bowiem akcja jej powieści umieszczona jest zawsze w okresie późnowiktoriańskim. Jednak sytuacja bohaterów jest w niej tylko pretekstem do wydobycia na jaw pewnych dążeń i uczuć właściwych ludziom różnych epok, krajów i klas, a aktualność jej obserwacji w naszych czasach jest uderzająca. Każda z jej powieści to ciąg, z rzadka tylko przerywanych, dialogów. Dialog ten to nieustający popis błyskotliwego dowcipu, intelektualnej szermierki, niewinnej niby walki na słowa. Śledząc uważnie ten dialog, czytelnik może stwierdzić, jak bogata w skomplikowane treści bywa najprostsza wymiana zdań.
Tropiąc zawiłą motywację ludzkich poczynań, jej sprzeczności i niekonsekwencje, i wykrywając w nich swoistą logikę daleką od łudzącej logiki pozorów, autorka idzie drogą drobnych odkryć i rewelacji, które składają się na wyczerpujące stadium człowieka - przede wszystkim jako istoty społecznej".

Z przedmowy Bronisławy Bałutowej

[Czytelnik, 1976]